ภาคปฏิบัติมาสุดสิ้นที่ตรงนี้ ตรงพิจารณาด้วยจิตตภาวนาเรื่อยไปจนกระทั่งถึงสมาธิปัญญา วิมุตติหลุดพ้นเป็นลำดับลำดา นี้กิเลสก็เป็นอันว่าหยุด ท่านจึงแสดงไว้ในธรรมว่า วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ เสร็จกิจพรหมจรรย์ คือการละ การถอนกิเลส การบำเพ็ญธรรมกับการถอนกิเลสมันก็เกี่ยวโยงกันอยู่นั่นแหละ การบำเพ็ญธรรมหรือการละกิเลสได้สิ้นสุดลงไปแล้ว วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ  แปลว่า พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำก็คือละกิเลสนั่นเอง ก็ได้ทำเสร็จไปแล้ว นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ  กิจอื่นที่ยิ่งกว่านี้ไม่มี