(1) เกิด เเก่ เจ็บ ตายเกิด แก่ เจ็บ ตาย – รูปขันธ์ 🡪 จะต้องดูแลรักษาตลอดชีวิต (ภาระหนัก) |
|||
(2) รูปร่างกาย เป็น ทุกข์กาย | 2.1 ทุกข์กาย ทุกข์ใจ | 2.1.1 จิต ไม่รู้ว่าเป็น (อวิชชา) “ไตรลักษณ์” (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) |
|
2.1.2 จิต ไม่อยากให้รูปร่างกาย เกิดการเปลี่ยนแปลง ซึ่งฝืน กับความจริง |
2.1.2 .1 จิต เกิดความยึดมั่นถือมั่น (อุปาทาน) ในตัณหา |
||
2.1.2 .2 จิต ทำให้เกิดภพและชาติ (เกิดใหม่ในภพใหม่) |
|||
2.1.2 .3 จิต เวียนว่ายตายเกิด ในวัฎสงสาร |
|||
2.1.3 จิต เกิดความทุกข์ | |||
2.1.4 ทุกข์กายและทุกข์ใจ | |||
2.2 ทุกข์กาย สุขใจ | 2.2.1 จิต รู้ว่ารูปร่างกาย (รูปขันธ์) เป็น (วิชชา) “ไตรลักษณ์” (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) เป็นกฎธรรมชาติ (ความจริง) – สิ่งใดมีเกิด ย่อมมีดับไปเป็นธรรมดา – สังขารเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง – ขันธ์ 5 เป็น “ไตรลักษณ์ |
||
2.2.2 (หลักวิปัสสนา) จิต ปล่อยวางในขันธ์ 5 (รวมรูปขันธ์หรือร่างกาย) จิต ละอุปาทาน (ละความยึดมั่นถือมั่น) |
|||
2.2.3 จิต พิจารณาขันธ์ 5 เป็นเพียงที่อาศัยชั่วคราว เมื่อขันธ์ 5 หมดสภาพ (ตาย) ก็ย้ายจิตไปเกิดใหม่ (จุติ) หรือหยุดการเกิด (นิพพาน) | |||
2.2.4 จิต เกิดความสุขใจ | |||
2.2.4 .1 ทุกข์กายแต่สุขใจ | |||
2.2.5 โลกุตรสุข | |||
2.2.6 โลกุตรภูมิ | |||
2.2.7 โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์ | |||
2.2.8 หยุดวงจรการเกิด | |||
2.2.9 สิ้นสุดทุกข์ทั้งกายและใจ | |||
2.2.10 เป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา คือ “พระนิพพาน” หยุดการเวียนว่ายตายเกิด (วัฎสงสาร) สิ้นสุดทุกข์อย่างถาวร และมีความสุขอย่างแท้จริง |
41 ซอยพัฒนาการ 64 ถนนพัฒนาการ แขวงประเวศ เขตประเวศ กรุงเทพฯ 10250