๒๖.หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต
วัดภูจ้อก้อ ตำบลหนองสูงใต้ อำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร
“พระอริยเจ้าผู้เป็นดั่งผ้าเช็ดเท้าท่านพระอาจารย์มั่น”
พระเดชพระคุณหลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ท่านเป็นผู้มีนิสัยบากบั่น อุตสาหะ พยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อหาทางพ้นทุกข์ บารมีธรรมคำสั่งสอนเป็นที่ซาบซึ้งถึงใจและหยั่งรากฝังลึกลงในหัวใจของมหาชน ท่านได้อบรมสั่งสอนบรรดาสานุศิษย์ด้วยเมตตาธรรม ดุจดังพ่อแม่อบรมสั่งสอนลูก
นับได้ว่าท่านเป็นศิษย์รุ่นสุดท้ายของท่านพระอาจารย์มั่นที่สำคัญยิ่งรูปหนึ่ง หลังจากท่านละสังขารไม่นาน อัฐิได้กลายเปลี่ยนเป็นพระธาตุ ได้รับคำชมและยกย่องจากหลวงตามหาบัวว่า “เป็นพระที่ซื่อสัตย์ต่อครูอาจารย์ เอาใจใส่ในอาจริยวัตรเสมอ แม้ถูกดุด่าก็อดทนต่อคำสั่งสอน ไม่เหนื่อยหน่ายต่อโอวาทธรรมที่ครูอาจารย์พร่ำสอน และเป็นดั่งผ้าเช็ดเท้าของท่านพระอาจารย์มั่น “
ทะเลทุกข์ คืออะไร คือทะเลราคะ ความกำหนัดยินดีในสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ทะเลโทสะ คือมาโกรธให้สิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ทะเลหลง คือไฟหลง มาหลงว่าสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ว่าเป็นของตัว ตน เรา เขา สัตว์ บุคคล โลกบ้าๆ อันนี้จึงมาสนองเวรสนองภัยกันอยู่ไม่แล้วไม่รอด
ส่วนพระอรหันต์นั้น ท่านข้ามทะเลหลงอันนี้ไปแล้ว ไม่ได้มาหลงอีกเลย เพราะรู้ตามเป็นจริงชนะความเข้าใจผิดโดยสิ้นเชิงไปแล้ว เหมือนพระอาทิตย์สว่างจ้าไม่มีเมฆหมอก ขับมืดไปพลันทันเวลา แต่พระอาทิตย์จะขับมืดได้แต่ในที่ไม่มีกำบัง เช่นถ้ำลึกๆ อย่างนี้ พระอาทิตย์ขับมืดไม่ได้ ส่วนพระสติพระปัญญานั้น ขับความมืด ความหลง ได้กระจ่างไม่มีสิ่งปิดบังและส่องทะลุภูเขาด้วย
เกิด ๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๕๔
ละสังขาร ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๙
อุปสมบท พ.ศ. ๒๔๘๖ / ญัตติ พ.ศ. ๒๔๘๘
อายุ ๘๕
พรรษา ๕๒
วัด วัดภูจ้อก้อ
ท้องที่ จ.มุกดาหาร
สังกัด ธรรมยุติกนิกาย
ที่มา
41 ซอยพัฒนาการ 64 ถนนพัฒนาการ แขวงประเวศ เขตประเวศ กรุงเทพฯ 10250