อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๔)

ปฏิรูปการี ธุรวา   อุฏฺาตา วินฺทเต ธนํ

ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้

๑๓๔ [๐๖.๐๑] (๑๕/๘๔๕)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. ในการเลี้ยงชีพและสร้างตัว จะต้องมีคุณสมบัติดังนี้ : ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ
2. ในการเลี้ยงชีพ จะต้องไม่เกี่ยงงาน ต้องทำงานได้ทุกอย่างที่สุจริต ให้มีงานทำก่อน คือมีงานเลี้ยงชีพได้แล้วจึงค่อยหางานใหม่ที่ตรงกับความชำนาญ เพื่อที่จะมีรายได้สูงขึ้น
3. จะทำงานอะไรก็ตามจะต้องรู้ว่าเมื่อใดควรทำอะไรและอย่างไร
4. เมื่อหาเงินได้แล้วจะต้องประหยัดจึงจะสร้างตัวได้

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๕)

สมุฏฺาเปติ อตฺตานํ อณุ อคฺคึว สนฺธมํ 

ตั้งตัวให้ได้ เหมือนก่อไฟจากกองน้อย

๑๓๕ [๐๖.๐๒] (๒๗/๔)

คติสอนใจ

1. การเลี้ยงชีพเป็นสิ่งพื้นฐานที่จะต้องเริ่มต้นให้ได้ เพราะฉะนั้นจะต้องไม่เกี่ยงงาน
2. เมื่อมีรายได้แล้วต้องรู้จักประหยัด จึงจะสร้างตัวได้
3. หาได้เท่าไร ไม่สำคัญเท่า เหลือเท่าไร
4. ต้องรู้จักบริหารเงินที่เก็บสะสมไว้
5. ต้องเรียนรู้การลงทุนที่ถูกวิธี เพราะผลตอบแทนที่ได้รับระหว่างการรู้จักบริหารการลงทุนและการไม่ใส่ใจในการบริหารการลงทุน อาจจะทำให้ฐานะทางการเงินแตกต่างกันมาก

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๖)

โภเค สํหรมานสฺส ภมรสฺส อิรียโต

เก็บรวบรวมทรัพย์สิน เหมือนผึ้งเที่ยวรวมน้ำหวานสร้างรัง

๑๓๖ [๐๖.๐๓] (๑๑/๑๙๗)

คติสอนใจ

1. เมื่อหาเงินได้แล้วก็ต้องรู้จักการมีวินัยในการใช้เงินและการเก็บเงินให้ถูกวิธี
2. การหาเงินได้เท่าไหร่สำคัญน้อยกว่าเงินเก็บเหลือเท่าไหร่ เพราะเงินที่เก็บได้มากเท่าไหร่ก็จะทำให้มีเงินนำมาบริหารได้มากยิ่งขึ้น
3. รู้จักเก็บเงินเพื่ออนาคต มีความสำคัญมาก
4. ในวัยทำงานเพื่อหาเงิน เราจะเก็บเงินไว้ในในอนาคต
5. ในวัยเกษียณเราให้เงินทำงานเพื่อเลี้ยงเรา
6. เงินจะทำงาน (ได้เงินปันผล / ดอกเบี้ย) เลี้ยงเราได้เท่าไหร่ขึ้นอยู่กับความสามารถในการบริหารการลงทุน
7. คนที่สร้างตัวได้เร็วและมีความสุขช่วงสุดท้ายของชีวิต จะเป็นผู้บริหารการลงทุนได้ดี

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๗)

โภคา สนฺนิจยํ ยนฺติ วมฺมิโกวูปจียติ 

ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก

๑๓๗ [๐๖.๐๔] (๑๑/๑๙๗)

คติสอนใจ

1. การบริหารการลงทุนที่ถูกวิธีทำให้เงินพอกพูนขึ้นเป็นอย่างมาก
2. ความมหัศจรรย์ของตัวเลขทบต้นมีความสำคัญในการทำความเข้าใจ เพราะจะทำให้เลือกการลงทุนได้ถูกต้อง
3. ท่านเก็บเงินได้ ๑๐ ล้านบาท ได้นำไปลงทุน ๒๐ ปี ได้รับผลตอบแทนปีละเท่าไหร่ ขึ้นอยู่กับลักษณะการลงทุน ดังนี้

จะเห็นได้ว่าปีที่ ๒๑ จะมีรายได้เดือนละเท่าไร ชีวิตจะเป็นเช่นไรขึ้นอยู่กับผลตอบแทนจากการลงทุน

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๘)

อุฏฺาตา กมฺมเธยฺเยสุ อปฺปมตฺโต วิธานวา

สมํ กปฺเปติ ชีวิตํ สมฺภตํ อนุรกฺขติ

ขยันทำงาน ไม่ประมาท ฉลาดในวิธีจัดการ เลี้ยงชีพแต่พอดี

ย่อมรักษาทรัพย์สมบัติให้คงอยู่และเพิ่มทวี

๑๓๘ [๐๖.๐๕] (๒๓/๑๔๕)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. สิ่งสำคัญในการสร้างฐานะ ต้องเริ่มต้นจากมีความขยันตั้งแต่การเรียน การทำงาน ไม่ประมาทในการรู้จักเก็บเงินและบริหารเงินให้เพิ่มพูน
2. ทรัพย์จะเพิ่มพูนได้รวดเร็วเพียงใดขึ้นอยู่กับความสามารถในการบริหารเงิน โดยการลงทุนให้ถูกวิธี
3. ในการลงทุนต้องเรียนรู้การวิเคราะห์การลงทุนให้ถูกวิธี ให้ลงทุนระยะยาว และให้เวลาในการศึกษาข้อมูลให้ละเอียด เพราะผลตอบแทนที่ได้มีผลต่อการเพิ่มขึ้นของทรัพย์สิน
4. อย่าบอกกับตัวเองว่าไม่มีเวลาเรียนรู้การลงทุน
5. จงบอกตัวเองว่าเงินหามายาก ดังนั้นจะต้องให้เวลาบริหารและดูแลการลงทุนให้ถูกวิธี ซึ่งจะทำให้ผลตอบแทนแตกต่างกันอย่างมาก

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๓๙)

น นิกตฺยา ธนํ หเร 

ไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง

๑๓๙ [๐๖.๐๖] (๒๗/๖๐๓)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. การสร้างฐานะจะต้องทำบนเส้นทางสุจริต
2. เงินที่ใช้ควรจะเป็นเงินบริสุทธิ์
3. การสร้างฐานะบนเส้นทางที่ถูกต้อง ไม่ใช่ได้มาเพราะการคดโกง

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๔๐)

ธมฺเมน วิตฺตเมเสยฺย 

พึงหาเลี้ยงชีพ โดยทางชอบธรรม

๑๔๐ [๐๖.๐๗] (๒๗/๖๐๓)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. การเลี้ยงชีพ ควรดำเนินการบนเส้นทางสะอาดบริสุทธิ์ การเลี้ยงชีพที่สามารถสอนให้ลูกหลานได้
2. สัมมาอาชีวะ คือการหาเลี้ยงชีพเป็นหลักสำคัญ ในอริยมรรคมีองค์แปด การหาเลี้ยงชีพโดยชอบเป็นการหาเลี้ยงชีพโดยชอบธรรม
3. การหาเลี้ยงชีพโดยชอบ ทำให้การทำอะไรก็จะประสบความสำเร็จ     เพราะไม่เคยคดโกงใคร จึงมีแต่มิตร ไม่มีศัตรู
4. ไม่เอารัดเอาเปรียบผู้ใด เพราะละอายต่อการทำบาป

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๔๑)

ปโยชเย ธมฺมิกํ โส วณิชฺชํ 

พึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม

๑๔๑ [๐๖.๐๘] (๒๕/๓๕๓)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. ควรที่จะประกอบการค้าโดยถูกต้องตามหลักความยุติธรรมในการแข่งขัน ไม่ใช่ด้วยการใช้อำนาจกีดกันคู่แข่ง
2. การประกอบการค้าที่ชอบธรรม ไม่ทำสิ่งที่ผิดกฎหมายและไม่เอารัดเอาเปรียบผู้ด้อยกว่า
3. การประกอบการค้าที่ชอบธรรม ย่อมนำมาซึ่งความสงบสุขในสังคม
4. การประกอบการค้าชอบธรรม หมายรวมการค้าระหว่างประเทศ 

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๔๒)

ธิรตฺถุ ตํ ยสลาภํ ธนลาภญฺจ พฺราหฺมณ

ยา วุตฺติ วินิปาเตน อธมฺมจรเณน วา 

น่ารังเกียจ การได้ยศ การได้ลาภ การเลี้ยงชีพ

ด้วยการยอมลดคุณค่าของชีวิต หรือด้วยการประพฤติอธรรม

๑๔๒ [๐๖.๐๙] (๒๗/๕๓๗)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ ในการได้ยศฐาบรรดาศักดิ์ด้วยการทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่ใช่ด้วยความสามารถอย่างแท้จริง
2. เราควรใช้ความรู้ความสามารถที่เล่าเรียนมาและประสบการณ์ที่ทำงานมา จนเป็นที่ยอมรับในการที่ได้รับยศ การได้ลาภ เช่น มีความสามารถสร้างฐานะจากการลงทุนอย่างถูกวิธี ไม่ใช่จากการทำผิดกติกา เช่นการลงทุนในตลาดหุ้นโดยการปั่นหุ้นหรือการใช้ข้อมูลวงใน
3. การที่จะได้ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข จะต้องได้มาจากความสามารถที่ถูกต้องจะเป็นความภาคภูมิใจ

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๔๓)

อลาโภ ธมฺมิโก เสยฺโย ยญฺเจ ลาโภ อธมฺมิโก 

ถึงไม่ได้ แต่ชอบธรรม ยังดีกว่าได้โดยไม่ชอบธรรม

๑๔๓ [๐๖.๑๐] (๒๖/๓๘๒)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. แพ้ในการแข่งขัน แต่ชอบธรรม เพราะทำเต็มที่แล้ว
2. ดีกว่าชนะในการแข่งขัน แต่ไม่ชอบธรรม
3. การแข่งขันย่อมมีแพ้ชนะถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่เป็นแพ้ชนะบนกติกาที่ยุติธรรม ดังนั้นถึงแม้จะแพ้ก็แพ้อย่างมีศักดิ์ศรี
4. ในทางตรงกันข้าม หากมีชัยชนะโดยการโกง ผลที่ตามมาคนส่วนใหญ่จะไม่รับรองชัยชนะดังกล่าว ซึ่งอาจจะทำให้ชัยชนะดังกล่าวไร้ค่า

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๔๕)

ยหึ ชีเว ตหึ คจฺเฉ น นิเกตหโต สิยา 

ชีวิตจะอยู่ได้ที่ไหน พึงไปที่นั้น ไม่พึงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย

๑๔๕ [๐๖.๑๒] (๒๗/๒๐๖)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. เราควรอยู่ที่ที่เหมาะสมกับตัวเราเอง เรียกว่าอยู่แล้วได้รับความเจริญ แม้ที่อยู่จะคับแคบแต่ก็เหมาะสมกับฐานะของเรา
2. ตรงข้าม หากต้องการเป็นอยู่อย่างหรูหราและต้องการเลียนแบบผู้อื่น ความเดือดร้อนจะเกิดขึ้น ค่าใช้จ่ายเกินกว่ารายได้ที่หาได้ จึงทำให้เดือดร้อนเพราะใช้จ่ายเกินตัว ทำให้เกิดทุกข์หาเงิน / หมุนเงินไม่ทัน
3. ชีวิตจะอยู่ได้ในที่ไหน พึงไปที่นั่น ไม่พึงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย การเลือกที่อยู่ให้เหมาะกับตัวเราเอง เช่น บรรพชิตต้องการที่สงบเพราะต้องปฏิบัติธรรมโดยการภาวนาทั้งสมถภาวนา (จิตใจสงบ) และวิปัสสนาภาวนา (ทำใจให้บริสุทธิ์) เป็นการอยู่ในที่ทั้งสงบและก่อให้เกิดปัญญา โดยพระทั้งหมดมีศีลเป็นข้อกำหนดในการปฏิบัติธรรม ดังนั้นพระสงฆ์จะต้องไม่ไปยังที่ที่จะสร้างกิเลสให้แก่ตนเอง เพราะจะทำให้บรรลุธรรมยาก

อมฤตพจนา

๖. เลี้ยงชีพ-สร้างตัว (๑๕๐)

ปญฺวา พุทฺธิสมฺปนฺโน วิธานวิธิโกวิโท

กาลญฺญู สมยญฺญู จ ส ราชวตึ วเส

คนมีปัญญา ประกอบด้วยความรู้ ฉลาดในวิธีจัดงาน

รู้จักกาล รู้จักสมัย จึงควรเข้ารับราชการ

๑๕๐ [๐๖.๑๗] (๒๘/๙๖๙)

∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻∻

คติสอนใจ

1. คนมีปัญญาเป็นผู้ที่มีความรู้ในเรื่องต่างๆ รู้เรื่องว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร เหมาะสมกับเวลาและสถานที่หรือไม่
2. คนที่มีความเฉลียวฉลาด (มีปัญญา) จะเข้าใจในงานที่จะต้องทำ รู้เวลาที่เหมาะสม รู้จักการจัดการ  เพราะถ้าไม่รู้จักสิ่งเหล่านี้ผลเสียหายจะเกิดในวงกว้าง
3. คนที่มีปัญญาเป็นผู้รู้ว่าในการจัดการงานใดๆ ก็ตามจะต้องให้เหมาะสมกับสถานที่ เวลา และยุคสมัยของงานที่จะต้องทำ