ปางนาคปรก

ปางที่ ๑๑

ปางนาคปรก

ประวัติความเป็นมาก็คือ ในสัปดาห์ที่ ๖ (พระไตรปิฏกว่าสัปดาห์ที่ ๓) พระพุทธเจ้าเสด็จออกจากบริเวณต้นราชายตนะ ไปประทับยังโคนต้นมุจลินท์หรือต้นจิก ขณะนั้น มีฝนพรำตลอด ๗ วัน พญานาค (นามมุจลินท์ ตามต้นไม้) ขึ้นมาจากนาคพิภพ มาขดเป็นบัลลังก์ให้ พระพุทธองค์ประทับ ตนเองแผ่พังพานบังลมฝนให้จนกระทั่งฝนหยุด จึงจำแลงกายเป็นมาณพหนุ่ม ยืนประคองอัญชลีนมัสการพระองค์อยู่

ชาวพุทธก็เลยสร้างพระพุทธรูปเป็นอนุสรณ์เหตุการณ์ครั้งนี้ ตั้งชื่อว่า ปางนาคปรก โหราศาสตร์ถือเอาเป็นพระบูชาประจำวันเสาร์

พญานาค หรืองูใหญ่ น่าจะหมายถึงกิเลสอันชั่วร้าย อันมีโลภ โกรธ หลง การที่พระพุทธองค์นั่งประทับงูใหญ่ หมายถึง การเอาชนะ กิเลสได้ทั้งหมด กิเลสที่ว่าร้ายกาจนั้น บัดนี้ได้อยู่ใต้อำนาจของ สัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ไม่มีโอกาสฟุ้งขึ้นมารบกวนพระทัยของ พระพุทธองค์อีกต่อไป

ด้วยเหตุนี้แหละ จึงว่า ปางนาคปรก ควรจะเป็นพระพุทธเจ้าประทับ เหนือขนดพญานาค มิใช่ประทับในโพลงขนดพญานาค

ภาพวาดพุทธประวัติย่อ

พระพุทธเจ้า 29 พระองค์

โซนที่ 1 พระพุทธเจ้า

โซนที่ 2 พระธรรม

โซนที่ 3 พระสงฆ์

โซนที่ 4 สรุปหลักธรรม-ห้องพระไตรปิฎก

โซนที่ 5 โลกียภูมิ

โซนที่ 6 บัว 4 เหล่าและภาพ 3 มิติ

โซนที่ 7 สมเด็จพระสังฆราชฯ

โซนที่ 8 พระอสีติมหาสาวก

โซนที่ 9 วิหารพระโพธิ์สัตว์

โซนที่ 10 ธรรมปฏิบัติและโลกุตตรภูมิ

โซนที่ 11 ลานธรรมปฏิบัติ

โซนที่ 12 พระบูรพาจารย์ 30 องค์

โซนพิเศษ โลกียภูมิและโลกุตตรภูมิ

พระพุทธเจ้า

พระธรรม

อริยสัจ 4 ความจริงอันประเสริฐ 4 ประการ

สรุปหลักธรรมที่สำคัญในพระพุทธศาสนา/ภาคผนวก

พระสงฆ์

โลกียภูมิและโลกุตรภูมิ

โลกียภูมิและสังสารวัฏ 31 ภูมิ

โลกุตรภูมิ : ธรรมปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น

ธรรมะนำชีวิต**