เมื่อครั้งพระพุทธเจ้าเสด็จเมืองอาฬวีครั้งแรก ทรงแสดงธรรมอัน ปฏิสังยุต (แปลว่า เกี่ยวกับ) ด้วยความตายว่า ชีวิตมนุษย์เรา ไม่ แน่นอน ความตายนั่นแหละแน่นอน เกิดมาแล้วต้องตายกันทุกคน เพียงไม่รู้ว่าจะตายวันไหน เวลาไหนเท่านั้น ขออย่าได้ประมาทใน ชีวิต ให้เจริญมรณัสสติไว้ให้ดี
ธิดาช่างหูกมีโอกาสไปฟังธรรมด้วย รู้สึกซาบซึ้งในพระธรรมเทศนา จึงเจริญมรณัสสติเสมอมา จนเวลาล่วงไปถึงสามปี พระพุทธองค์ก็ เสด็จไปโปรดชาวเมืองอาฬวีอีกครั้ง ..พระพุทธองค์ประทับนิ่งไม่ตรัส อะไร แก่บริษัทที่นั่งล้อมอยู่ พระองค์ทรงเอี้ยวพระศอมาทอดพระ- เนตรนาง คล้ายกับว่าทรงรอการมาของนาง นางเห็นดังนั้นก็มีความ ปลาบปลื้มเหลือประมาณก้มลงกราบถวายบังคมด้วยความนอบน้อม พระพุทธองค์ตรัสถามว่า “กุมาริกา เธอมาจากไหน” “ไม่ทราบ พระเจ้าข้า” นางตอบ “เธอจะไปไหน” ตรัสถามต่อ “ไม่ทราบ พระ- เจ้าข้า” “เธอไม่ทราบหรือ” “ทราบ พระเจ้าข้า” “เธอทราบหรือ” “ไม่ทราบ พระเจ้าข้า” คำกราบทูลของนาง ทำให้ประชาชนที่นั่งอยู่ หงุดหงิดใจ ถึงกับตำหนินางที่มาพูดเล่นลิ้นกับพระพุทธองค์ จน กระทั่งปริศนาธรรมถูกเปิดเผย ทำให้ประชาชนตะลึง ไม่นึกว่าธิดา ช่างหูกตัวเล็กๆ คนนี้จะมีปฏิภาณหลักแหลมและเข้าใจหลักธรรมถึง เพียงนี้
จบพระธรรมเทศนา ธิดาช่างหูกได้บรรลุโสดาปัตติผล
41 ซอยพัฒนาการ 64 ถนนพัฒนาการ แขวงประเวศ เขตประเวศ กรุงเทพฯ 10250