ปางเสด็จมหาภิเนษกรมณ์

ปางที่ ๓

ปางเสด็จมหาภิเนษกรมณ์

มหาภิเนษกรมณ์ เขียนเป็นบาลีว่า มหาภินิกฺขมน แปลอย่างชาวบ้าน ธรรมดาๆ ว่า ออกบวช ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเล่าว่า พระมหาสัตว์ (เป็นคำเรียก เจ้าชายสิทธัตถะ คำเดียวกับ “พระโพธิสัตว์” ) ทรงตัดพระเกศาให้สั้นด้วยพระขรรค์ เปลื้องเครื่องทรงของขัตติยราชกุมาร นุ่งห่มผ้าธรรมดา ตั้งพระทัยว่าจะออกแสวงหาโมกษธรรม (คือพระนิพพาน ที่สิ้นทุกข์) เท่านี้ก็ถือว่าได้ “บวช” แล้ว

พระเจ้าสุทโธทนะหลังจากได้ฟังคำพยากรณ์จากพราหมณ์ทั้ง ๘ ตอน เจ้าชายน้อยประสูติแล้ว ทรงกลัวว่าเจ้าชายจะเสด็จออกผนวช กลัว จะไม่มีใครสืบทอดราชบัลลังก์ จึงทรงพยายามทุกวิถีทาง ที่จะไม่ให้ เจ้าชายทอดพระเนตรเห็นสิ่งที่ทำให้ทรงเบื่อหน่ายโลกีย์วิสัย แต่พอ พระชนมายุได้ ๒๙ พรรษา (เจ้าชาย) เห็นสิ่งเหล่านี้แล้วนำมาขบคิด พินิจพิจารณาจนรู้สภาวะอันเป็นจริงของสิ่งทั้งหลาย เข้าใจในเรื่อง ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีเกิด มีดับ ไม่มีอะไรแน่นอน จึงตั้งปณิธานว่า จะแสวงหาทางพ้นทุกข์ (และตัดสินใจเสด็จออกบวช)

ภาพวาดพุทธประวัติย่อ

พระพุทธเจ้า 29 พระองค์

โซนที่ 1 พระพุทธเจ้า

โซนที่ 2 พระธรรม

โซนที่ 3 พระสงฆ์

โซนที่ 4 สรุปหลักธรรม-ห้องพระไตรปิฎก

โซนที่ 5 โลกียภูมิ

โซนที่ 6 บัว 4 เหล่าและภาพ 3 มิติ

โซนที่ 7 สมเด็จพระสังฆราชฯ

โซนที่ 8 พระอสีติมหาสาวก

โซนที่ 9 วิหารพระโพธิ์สัตว์

โซนที่ 10 ธรรมปฏิบัติและโลกุตตรภูมิ

โซนที่ 11 ลานธรรมปฏิบัติ

โซนที่ 12 พระบูรพาจารย์ 30 องค์

โซนพิเศษ โลกียภูมิและโลกุตตรภูมิ

พระพุทธเจ้า

พระธรรม

อริยสัจ 4 ความจริงอันประเสริฐ 4 ประการ

สรุปหลักธรรมที่สำคัญในพระพุทธศาสนา/ภาคผนวก

พระสงฆ์

โลกียภูมิและโลกุตรภูมิ

โลกียภูมิและสังสารวัฏ 31 ภูมิ

โลกุตรภูมิ : ธรรมปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น

ธรรมะนำชีวิต**