วัดป่าเขาภูหลวง จ.นครราชสีมา

พระครูกิตติอุดมญาณ (หลวงปู่ไม อินทสิริ)​ อดีตเจ้าคณะอำเภอกู่แก้ว (ธรรมยุต) อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าหนองช้างคาว อ.กู่แก้ว จ.อุดรธานี และอดีตประธานสงฆ์วัดป่าเขาภูหลวง อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา 

หลวงปู่ไมเป็นชาวอุดรธานีโดยกำเนิดเกิดเมื่อปีพ.ศ 2490 มีพี่น้องทั้งหมด 7 คน ท่านอยากบวชตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 4 แต่บิดาขอให้ช่วยงานบ้านไปก่อนเพราะน้องยังเล็ก กระทั่งอายุราว 10 – 11 ปี ได้ไปอยู่หนองบัว ลำภู อุบลราชธานี ตอนเช้านำควายไปเลี้ยงตามทุ่งนา ท่านชอบนั่งหลับตาเป็นนิสัย มักจะเห็นสวรรค์เป็นหอปราสาทและเห็นท้าวสักกะเทวราช (พระอินทร์) ใส่โจงกระเบนเหาะลงมาสอนท่านสวดมนต์คาถาจนสามารถท่องจำได้ จนอายุ 16-17 ปี ก็ยังเห็นพระอินทร์อยู่ ท่านจะมาสอนธรรมะ บอกคาถาป้องกันตัว อยู่ยงคงกระพันและคาถาเจ็บไข้ได้ป่วย เวลาที่พระอินทร์กลับ ท่านจะสั่งว่าเวลามีเรื่องอะไรให้นึกถึง “พ่อ” (ท่านเรียกตัวเองว่า พ่อ) แล้วท่านจะลงมาช่วย 

เมื่ออายุได้ 12-13 ปี ท่านทำงานบ้านและรับจ้างทุกอย่างจนเก็บเงินซื้อควายได้ 2 ตัวตอนอายุ 13 ปี ท่านเป็นคนที่ไม่กระตือรือร้นในการแต่งตัว ใส่เสื้อผ้าแบบไหนก็ได้ ไม่ชอบเที่ยวดูหนังหรือร้องรำทำเพลง แต่รำกลอนเป็น เพราะบิดาสอนให้ สามารถตอบปัญหาทางด้านประวัติศาสตร์ ธรรมะ ภาษาไทย บาลี มคธ ได้ดี

เมื่ออายุ 14 ปี ก่อนบิดาเสียชีวิตลงได้สั่งท่านไว้ว่าให้เลี้ยงน้องจนโตก่อนแล้วบวชให้ด้วย พร้อมกำชับว่า ถ้ามารดาจะมีสามีใหม่ก็อย่าห้าม ซึ่งต่อมามารดาก็แต่งงานใหม่ พ่อเลี้ยงเป็นนักเลงเล่นการพนัน ชอบขโมยสิ่งของไปเล่นการพนัน อยู่มาวันหนึ่ง พ่อเลี้ยงขว้างไม้ถูกส้นเท้าน้องชายเป็นแผล ตอนนั้นท่านอายุ 15 ปีคิดจะทำร้ายพ่อเลี้ยง แต่ก็คิดอีกว่าถ้าฆ่าพ่อเลี้ยงแล้วจะหนีอย่างไร จึงหักห้ามจิตใจไว้

ต่อมาทางญาติพี่น้องบ้านเก่าที่ จ.อุดรธานี พากันไปรับมาที่บ้านเกิดเพื่อไปสร้างฐานะใหม่ พ่อเลี้ยงก็ตามไปรังควาญอีก และยังเล่นการพนันเหมือนเดิม บรรดาพี่น้องจึงตั้งใจจะทำร้าย ปรากฏว่าพ่อเลี้ยงหลบหนีไปก่อน ตั้งแต่นั้นโดยไม่กลับมาอีก

ในปีพ.ศ.2509 ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดศิริวัฒนา อ.กู่แก้ว อุดรธานี ตามความประสงค์ของคุณลุง เนื่องจากที่วัดแห่งนี้ไม่มีพระเณรมาบวช เมื่อบวชได้ 1 เดือน 20 วัน ก็สามารถปฏิบัติจนรู้ธรรม เห็นธรรม สู้เป็น สู้ตาย ไม่หลับไม่นอนหลายวันหลายคืน ปฏิบัติจริงจัง ปฏิบัติแบบเอาเป็นเอาตาย พอจิตเข้าถึงธรรมแล้ว จิตยึดมั่นอยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านปฏิบัติไม่ท้อถอย อดทน ต่อสู้ งานวัดไม่ว่าวัดไหนมีงานก่อสร้างศาลาการ เปรียญก็ตั้งใจช่วยงานอย่างเต็มที่ 

บวชเป็นสามเณรอยู่ 2 พรรษา ต่อมาปี พ.ศ.2511 ขณะอายุ​ 20 ปี​ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ โดยมีพระครู​ปภัสสรศีลคุณ​ เป็น​พระอุปัชฌาย์​ พระอาจารย์​บุญ​เกิด​ ยุตฺตธัมโม​ เป็น​พระ​กรรมวาจาจารย์​ พระอาจารย์​บุญ​ฤทธิ์​ สุเมโธ​ เป็นพระอนุสาวนาจารย์​ ตรงกับวันที่​ 31 มกราคม​ 2511 ณ​ วัดอัมพวัน​ ต.คอนสาย​ อ.กู่แก้ว​ จ.อุดรธานี​ ได้รับฉายาว่า​ "อินฺทสิริ" แปลว่า "ผู้​ประกอบด้วย​ความดี​ ความยิ่งใหญ่" 

หลังบวชมีโอกาสศึกษาธรรมกับพ่อแม่ครูอาจารย์สายกรรมฐานที่เป็นศิษย์องค์สำคัญของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต อาทิ หลวงปู่ศรี อุจจโย, หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ฯลฯ 

นับตั้งแต่หลวงปู่ไม เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ท่านได้ดำเนินเจริญตามรอยธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์ ในการประพฤติปฏิบัติธรรมและรักษาพระธรรมวินัยโดยเคร่งครัด จึงเป็นที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั่วไป หลวงปู่ไมเป็นพระเถระที่ประพฤติดีปฏิบัติชอบอีกองค์หนึ่งที่ให้ความเคารพศรัทธาหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร ในงานสวดลักขีและแสดงมุทิตาจิต ณ วัดธรรมมงคล พระโขนง กทม. หลวงปู่ไมมักจะเดินทางมาร่วมแสดงมุทิตาจิตน้อมถวายแด่หลวงพ่อวิริยังค์ พร้อมออกโรงทานถวายเป็นพุทธบูชาอยู่เสมอ บั้นปลายชีวิตหลวงปู่ไมได้มาสร้างวัดป่าเขาภูหลวง ตั้งอยู่ที่ ต.ระเริง อ.วังน้ำเขียว นครราช สีมา และพำนักจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งนี้เรื่อยมาจนกระทั่งถึงกาลละสังขารแล้วด้วยอาการสงบ เมื่อเวลา 01.12 น. วันศุกร์ที่ 27 สิงหาคม 2564 ณ โรงพยาบาลรามาธิบดี สิริอายุ 73 ปี 7 เดือน 2 วัน 54 พรรษา